Drogami świętości Jacka Krawczyka

Jacek nie urodził się w pałacu, nie miał służących i nikt mu się nie kłaniał. Był taki, jak większość z nas, można powiedzieć „normalny”. Jego wiara również była zwyczajna, prosta, płynąca z serca, a nie filozoficzna. Opromieniał nią wszystkich, z którymi się spotkał.

Życiem uczył umiłowania wszystkich ludzi – tych, których mija się na ulicy, ale przede wszystkich tych, którzy czasami nie posiadają już nadziei – zniewolonych  nałogami, chorych i samotnych. Nieraz bywał w najgorszych melinach, by ratować bliźnich przed całkowitym upadkiem.

Tego właśnie powinniśmy się od niego uczyć, szczerej miłości do każdej mijanej osoby i siły do przyjmowania woli Boga.

(z Projektu uczniów Zespołu Szkół Urszulańskich w Rybniku)