Komplet do nauki pisma neogotyckiego

Ze względu na zawirowania historyczne minionych wieków wielka ilość niemieckojęzycznych rękopisów znajduje się w polskich zasobach archiwalnych, przede wszystkim w zachodniej i północnej Polsce oraz wszędzie tam, gdzie ziemie polskie pozostawały w trakcie zaborów pod zarządem pruskim lub austriackim. Archiwiści zwracają uwagę na to, że bardzo często proszeni są o pomoc w odcyfrowaniu niemieckojęzycznych dokumentów. Nieumiejętność odczytywania dawnego pisma niemieckiego stanowi poważną przeszkodę dla historyków, kulturoznawców, badaczy architektury, studentów i genealogów, utrudniającą albo wręcz uniemożliwiającą samodzielną pracę.Sprawne odczytywanie dawnych rękopisów niemieckich jest jednak umiejętnością praktyczną – wymagającą wprawy i systematycznego „odświeżania”. Wyłączając dość wąską grupę fachowców, np. wyspecjalizowanych w tej dziedzinie archiwistów i historyków oraz nielicznych hobbystów, większość współczesnych czytelników pozostaje zupełnie bezradna wobec tego typu dokumentów.

Z powyższych obserwacji zrodził się pomysł projektu, którego celem było ponowne przybliżenie czytelnikom umiejętności odczytywania dawnego pisma niemieckiego. Udostępniamy na polskim rynku wydawniczym dwie nowe książki, stanowiące w naszym zamyśle stosowne materiały dydaktyczne: polski przekład książki Haralda Süßa „Dawne pismo niemieckie. Podręcznik do nauki pisma neogotyckiego” zawiera w sobie szereg cennych informacji teoretycznych; przedstawiona w nim została historia dawnego odręcznego pisma niemieckiego, zaprezentowane zostały też różne formy tegoż pisma. Następnie autor na wybranych przez siebie przykładach wprowadza czytelnika w reguły wiążące się z odczytywaniem dawnego pisma niemieckiego. "Kurrenta. Zeszyt ćwiczeń do nauki pisma neogotyckiego" autorstwa Joanny Drejer i Izabelli Parowicz, poświęcony jest najtrudniejszemu krojowi dawnego pisma niemieckiego, którym posługiwano się powszechnie w wieku XIX oraz na początku wieku XX w urzędach, w korespondencji oraz w powszechnym obiegu; właśnie kurrentą zapisano większość manuskryptów, którymi zajmują się polscy badacze.