Boży człowiek, w służbie ludziom

Życie o. Honorata Koźmińskiego (1829-1916), kapucyna zasługuje na głębsze poznanie i propagowanie. Wiele osób zapoznających się z jego spuścizną duchową wręcz pyta, dlaczego jest on tak mało znany i prawie pomijany w prezentacji wielkich świętych wpisujących się w polską historię. Utrwalony stereotyp duchowości o. Honorata jako hermetycznej i wymagającej heroicznego trudu realizowanego tytaniczną pracą, a nie uwzględnia jego doświadczenia przeogromnej łaski Bożej wspierającej go w realizowanych dziełach. Bezkrytycznie powtarzane stwierdzenia, że twórczość pisarska Honorata ma charakter kompilacyjny, nie uwzględniają badań nad oryginalnością jego dzieł, które naznaczały jego styl przepowiadania i ukazywały zupełnie nowe spojrzenie nie rzeczywistość pracy duszpasterskiej Kościoła w Polsce. Nowatorskość podejścia do realizacji życia zakonnego w ukryciu przed światem, wynikała dla Koźmińskiego z rewolucyjnego potraktowania posłannictwa osób konsekrowanych i ich komplementarności wobec misji świeckich katolików w Kościele i świecie.

Błogosławiony Honorat, jako patron zawierzenia i wytrwania, może stać się dla katolików w Polsce wzorem postaw ewangelicznych na różnych płaszczyznach. Jego młodzieńcze odrzucenie łaski wiary i późniejsze odnalezienie Boga może stać się impulsem do inicjowania modlitwy rodziców za swoje dzieci, na wzór matki młodego Koźmińskiego, która wyprosiła mu nawrócenie i odzyskanie wiary.

Niniejsza pozycja zawiera teksty opracowane przez specjalistów z różnych dziedzin i prezentuje bogate owoce wewnętrznego zaangażowania bł. Honorata w odnowę życia religijnego na ziemiach polskich. Dziedzictwo świętości, pozostawione przez pokornego kapucyna ukazuje niezwykłą żywotność ducha Bożego, którym on promieniuje na otoczenie.

Fragment wprowadzenia do książki